ชื่อเครื่องยา
|
กระชายดำ
|
ชื่ออื่นๆของเครื่องยา
|
|
ได้จาก
|
เหง้า
|
ชื่อพืชที่ให้เครื่องยา
|
กระชายดำ
|
ชื่ออื่น(ของพืชที่ให้เครื่องยา)
|
ว่านจังงัง
ว่านพญานกยูง ว่านกั้นบัง ว่านกำบัง ว่านกำบังภัย กะแอน ระแอน (ภาคเหนือ)
ขิงทราย (มหาสารคาม)
|
ชื่อวิทยาศาสตร์
|
Kaempferia parviflora Wallich. ex Baker.
|
ชื่อพ้อง
|
K. rubromarginata
(S.Q. Tong) R.J. Searle, Stahlianthus rubromarginatus S.Q. Tongl.
|
ชื่อวงศ์
|
Zingiberaceae
|
ลักษณะภายนอกของเครื่องยา:
เหง้ารูปทรงกลม
เรียงต่อกัน มักมีขนาดเท่าๆกัน หลายเหง้า อวบน้ำ ผิวเหง้าสีน้ำตาลอ่อนถึงน้ำตาลเข้ม
อาจพบรอยที่ผิวเหง้าเป็นบริเวณที่จะงอกของต้นใหม่ เนื้อภายในสีม่วงอ่อน ม่วงเข้ม
จนถึงสีม่วงดำ มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว รสชาติขมเล็กน้อย
ลักษณะทางกายภาพและเคมีที่ดี:
ปริมาณน้ำไม่เกิน
10% w/w ปริมาณสิ่งแปลกปลอมไม่เกิน 2%
w/w ปริมาณเถ้ารวมไม่เกิน 6% w/w ปริมาณเถ้าที่ไม่ละลายในกรดไม่เกิน
2% w/w ปริมาณสารสกัดด้วยเอทานอล ไม่น้อยกว่า 8%
w/w ปริมาณสารสกัดด้วยน้ำ ไม่น้อยกว่า 17% w/w (THP
III)
สรรพคุณ:
ตำรายาไทย: ใช้บำรุงกำลัง
แก้ปวดเมื่อยและอาการเหนื่อยล้า และเพิ่มสมรรถภาพทางเพศ
ขับลม เป็นยาอายุวัฒนะ (เชื่อว่าช่วยบำรุงสมรรถภาพทางเพศชาย)
แก้จุกเสียด แก้ปวดท้อง หรือโขลกกับเหล้าขาวคั้นน้ำดื่ม
แก้โรคมดลูกพิการ มดลูกหย่อน ใช้กวาดคอเด็ก แก้โรคตานซางในเด็ก
หรือต้มดื่มแก้โรคตา